ISSN 2658-1086
POLECAMY
Jim Black AlasNoAxis. 5 kwietnia 2006, godz. 20.00 Jazz Club Hipnoza, Katowice, Pl. Sejmu śląskiego 2.
AlasNoAxis promuje swoją nową płytę pt. „Dogs of Great Indifference” (Winter&Winter 2006)
Hilmar Jensson – gitara, elektronika, wood grain box with black dials
Chris Speed – saksofon tenorowy, klarnet, keyboard, green box with silver buttons
Skuli Sverrisson – gitara basowa, black box with glowing screen
Jim Black – perkusja, pianica, black box with glowing screen.
Krótkie energetyczne kawałki, proste gitarowe akordy, muzyczny minimalizm i alternatywna ekspresja, melodyczne tony jazzującej improwizacji plus nagłe pasma dynamicznych przyśpieszeń, dużo surowych, rockowych dźwięków jak gdyby brzmienia Seattle odkryły muzykę Islandii. AlasNoAxis to z pewnością jeden z tych zespołów, gdzie stały skład, zaprzyjaźnionych ze sobą instrumentalistów, pozwala na ciągłe doskonalenie kompozycji, improwizacji i przekazu osobistego doświadczenia muzycznego. Koncerty AlasNoAxis to fascynujące praktyka dla wszystkich tych, którzy w muzyce szukają czegoś więcej niż tylko zaspokojenia swoich estetycznych potrzeb.
To nowa muzyka z pogranicza jazzu, rocka, współczesnej contemporary music, wiele w niej pop kulturowych odniesień, jednak całkowicie pozbawionych klubowych i nu–jazzowych klimatów. Muzyka zespołu pełna jest jazzowej odwagi, rockowej krnąbrności, wolności ducha i niezależnego myślenia. To z całą pewnością bardzo ważne muzyczne spotkanie. Dla nas–słuchaczy istotne tym bardziej, że z AlasNoAxis jesteśmy przecież dobrze "zakolegowani".
Chris Speed
Urodził się w Seattle, w 1967 roku. Jest kompozytorem, saksofonistą i klarnecistą. Muzyczną edukację rozpoczął już w wieku 5 lat od lekcji gry na fortepianie. W szkole średniej rozszerzył swoje muzyczne zainteresowania, początkowo o naukę gry na klarnecie, a następnie saksofonie tenorowym. Podczas studiów w Bostonie (New England Conservatory) na wydziale muzyki klasycznej, zainteresował się jazzową improwizacją i zaczął koncertować z grupą Human Feel. Zespół ten okazał się być zasadniczy w kształtowaniu muzycznej tożsamości Chrisa Speeda. W 1992 roku przeprowadza się do Nowego Jorku gdzie szybko nawiązuje kontakty z progresywnie myślącymi improwizatorami, często zapraszany jest na sesje nagraniowe min.: przez Johna Zorna, Tim'a Berne’a, Marka Dressera, Steven’a Bernsteina'a, Uri Caine'a i Jim’a Black’a. Do jego rozległych muzycznych zainteresowań dochodzi również muzyka etniczna, w szczególności Bałkanów i południa Europy, wykonuje ją w zespole Pachora. W zespole Jima Blacka - AlasNoAxis wykonuje bardzo eklektyczną muzykę, powstającą w oparciu o rockowe inspiracje. Prowadzi również własne zespoły: Trio Iffy (w składzie: Jamie Saft – organy, syntezatory, inne instrumenty elektroniczne; Ben Perowsky – perkusja) i yeah NO (skład: Cuong VU - trąbka; Skuli Sverrison – bass; Jim Black - perkusja). Zespół yeah NO został uformowany w 1996, a Trio Iffy debiutowało w 2000 roku w klubie Knitting Faktory. Chris Speed, który bierze czynny udział w życiu nowojorskiego środowiska muzycznego, na co dzień, jest również pedagogiem w School for Improvisational Music na nowojorskim Brooklynie.
http://www.chrisspeed.com/
Skuli Sverrison
Urodził się w stolicy Islandii Rejkiawiku. Studiował kontrabas i kompozycję (min. na Berklee College of Musik w Bostonie, którą ukończył w 1990 roku). Już we wczesnych latach młodzieńczych występuje z jazzowym trio Gudmundura Ingolfssona, a swoja pierwszą płytę nagrał z grupa Pax Vobis w 1984 roku, od tego momentu nagrał ponad 30 płyt z różnymi islandzkimi i amerykańskimi muzykami.W 1991 dołączył do Allan Holdsworth Group, z którym koncertował przez pięć lat. Szerokie muzyczne zainteresowania Skuli Sverrisona połączyły go z wieloma mistrzami współczesnej improwizacji, takimi jak: Derek Bailey, Mark Dresser, Ikue More czy Peter Brotzmann. Wykonywał również muzykę z hiszpańskim gitarzystą Geraldo Nunes, japońskim gitarzystą Kazume Watanabe i Algierczykiem, grającym na oud - Baly Ottomani. Skuli często występuje w nowojorskich klubach: Knitting Factory, Cooler, Stone czy Tonic, zarówno z zespołami, jak również solo. W ostatnich latach Skuli był muzycznym kierownikiem zespołu Laurie Anderson. Obecnie pracuje także nad ostatnią płytą artystki dla wydawnictwa płytowego Nonesuch rec., projekt ten kumuluje wybitne muzyczne talenty jak: Bill Frisell, Lou Reed, Brian Eno, Hal Wilner i Van Dyke Parks.
http://www.thordarson.com/Boot/skuli/skuli.htm
Hilmar Jensson
Pochodzi z Islandii. W 11 roku życia rozpoczyna naukę gry na gitarze klasycznej, a w 1982 zaczął studiować jazz w muzycznej szkole FIH w Islandii, którą ukończył w 1987 roku. W 1988 przybył do Bostonu, by studiować na Berklee College of Music. Szkołę tę ukończył w 1991 roku. W Bostonie korzystał z prywatnych lekcji u Mick'a Goodrick', Jerry'ego Bergonzy'ego i Hal'a Crook'a.
Po studiach osiadł w Nowym Jorku. Tutaj występuje w różnych klubach i pobiera lekcje z jazzowej harmoniki u wybitnego saksofonisty Joe Lovano. W 1994 powraca do Islandii gdzie zakłada wytwórnię płytową Kitchen Motors, nie rezygnuje jednak z czynnego grania, często zapraszany jest do współpracy przez muzyków zarówno islandzkich jak i amerykańskich, występuje i nagrywa min z takimi muzykami jak: Tim Berne, Leo Smith, Greg Bendian, Jim Black, Chris Speed, Briggan Krauss, Jamie Saft, Cuong Vu, Tom Kang, Skuli Sverisson, Terje Isungset, Arve Henriksen i Stale Storlokken.
http://www.hilmarjensson.com/
Jim Black
Urodził się w 1967 roku w Seattle. Gra na perkusji od 17 roku życia. Dorastał grając wszystko i wszędzie od garażowego rocka po swingujący big-band . Od 1985 roku uczęszcza do Berkele College of Music, równocześnie nagrywa płyty i dużo koncertuje. W 1991 roku przeprowadza się do Nowego Jorku gdzie często zapraszany jest do współpracy przez muzyków jazzowych i awangardowych min takich jak: Tim Berne (zespół: Bloodcount), Dave Douglas (Tiny Bell Trio), Ellery Eskelin, Ben Monder, Uri Taine (Mahler i Bach Project), Satoko Fuji, Tony Scherr, Jamie Saft, Anthony Coleman, Mark Feldman, Dewey Redman, Lee Konitz, Cuong Vu, Chris Speer (Yeah No), Kenny Wheeler, Fred Hersh, Django Bates, Lourie Anderson, Bill Carrothers. Obecnie powszechnie uważany za wielkiego innowatora i jednego z najciekawszych perkusistów jazzu oraz nowej muzyki improwizowanej. Jim Black jest wspołtwórcą i spoiwem zespołów: Pachora i Human Feel. Jego w pełni autorskim projektem jest kwartet AlasNoAxis, z którym nagrał dotychczas cztery albumy dla jednego wydawcy: Winter&Winter z Monachium. Wiosenna europejska trasa AlasNoAxis promuje nowy album zespołu pt. »Dogs of Great Indifference«
http://www.jimblack.com
Dyskografia Jim Black AlasNoAxis:
„AlasNoAxi” (W&W 2000), „Splay” (W&W 2002), “Habyor” (W&W 2004), “Dogs of Great Indifference” (W&W 2006)
http://www.winterandwinter.com
Oprac.: Andrzej Kalinowski
Więcej informacji: http://www.gck.org.pl
Yves Robert Trio. 25 kwietnia 2006, Jazz Club Hipnoza, godz. 20.00 Jazz Club Hipnoza, Katowice, Pl. Sejmu śląskiego 2.
Yves Robert – puzon
Stefanus Vivens – komputer, syntezator
Edward Perraud – perkusja
Omar Sosa Trio. 14 maja 2006, godz. 20.00 Jazz Club Hipnoza, Katowice, Pl. Sejmu śląskiego 2.
Omar Sosa – piano
Julio Barreto – drums
Childo Tomas – bass guitar
Ostatnia płyta Omara Sosy „Mulatos” (OTA Records) została nominowana do nagrody amerykańskiego przemysłu muzycznego GRAMMY w kategorii „The Best Latin Jazz Album”
Joey Baron – Solo. 21 maja 2006, godz. 20.00 Jazz Club Hipnoza, Katowice, Pl. Sejmu śląskiego 2.
Nie wiem, czy wśród współczesnych perkusistów jazzowych znajduje się jeszcze ktoś o większej niż Joey Baron renomie. Lista jazzowych artystów, z którymi współpracował, jest imponująca, znajdują się na niej m.in.: Carmen McRae, Dizzy Gillespie, Tony Bennett, Chet Baker, Art Pepper, Stan Getz, Lee Konitz, Joe Lovano, Big Joe Turner, John Abercrombie, Mel Lewis, Pat Martino, Arthur Blythe, Ron Carter, James Carter, Harry Sweets Edison, David Sanborn, Al Jarreau, Jim Hall, Randy Brecker, Marian McPartland, John Scofield, Marc Johnson, Fred Hersh, John Taylor, Enrico Pieranunzi, Toots Thielemans, John Medeski, Marc Ribot, John Zorn, John Lourie, Bill Frisell, Fred Frith, Tim Berne, Dave Douglas, Wayne Horvitz oraz – we własnym trio "Barondown" z Ellery Eskelinem i Josh Rosemanem; jak również z grupami: Naked City, Masada, The Lounge Lizards. Współpracował również z artystami spoza kręgu jazzowego, m.in z: Laurie Anderson, Vinicusem Cantuarią, Davidem Bowie, Patricią Barber, Philipem Glassem i The Los Angeles Philharmonic.
Jan Garbarek Group. 3 czerwca 2006 - Sopot, 4 czerwca - Koszalin, 5 czerwca - Poznań, 6 czerwca - Bydgoszcz, 7 czerwca - Szczecin, 8 czerwca - Wrocław
Jan Garbarek - saksofony
Rainer Bruninghaus - fortepian, instr. klawiszowe
Eberhard Weber - bas
Trilok Gurtu - perkusja, instr. perkusyjne
AlasNoAxis promuje swoją nową płytę pt. „Dogs of Great Indifference” (Winter&Winter 2006)
Hilmar Jensson – gitara, elektronika, wood grain box with black dials
Chris Speed – saksofon tenorowy, klarnet, keyboard, green box with silver buttons
Skuli Sverrisson – gitara basowa, black box with glowing screen
Jim Black – perkusja, pianica, black box with glowing screen.
Krótkie energetyczne kawałki, proste gitarowe akordy, muzyczny minimalizm i alternatywna ekspresja, melodyczne tony jazzującej improwizacji plus nagłe pasma dynamicznych przyśpieszeń, dużo surowych, rockowych dźwięków jak gdyby brzmienia Seattle odkryły muzykę Islandii. AlasNoAxis to z pewnością jeden z tych zespołów, gdzie stały skład, zaprzyjaźnionych ze sobą instrumentalistów, pozwala na ciągłe doskonalenie kompozycji, improwizacji i przekazu osobistego doświadczenia muzycznego. Koncerty AlasNoAxis to fascynujące praktyka dla wszystkich tych, którzy w muzyce szukają czegoś więcej niż tylko zaspokojenia swoich estetycznych potrzeb.
To nowa muzyka z pogranicza jazzu, rocka, współczesnej contemporary music, wiele w niej pop kulturowych odniesień, jednak całkowicie pozbawionych klubowych i nu–jazzowych klimatów. Muzyka zespołu pełna jest jazzowej odwagi, rockowej krnąbrności, wolności ducha i niezależnego myślenia. To z całą pewnością bardzo ważne muzyczne spotkanie. Dla nas–słuchaczy istotne tym bardziej, że z AlasNoAxis jesteśmy przecież dobrze "zakolegowani".
Chris Speed
Urodził się w Seattle, w 1967 roku. Jest kompozytorem, saksofonistą i klarnecistą. Muzyczną edukację rozpoczął już w wieku 5 lat od lekcji gry na fortepianie. W szkole średniej rozszerzył swoje muzyczne zainteresowania, początkowo o naukę gry na klarnecie, a następnie saksofonie tenorowym. Podczas studiów w Bostonie (New England Conservatory) na wydziale muzyki klasycznej, zainteresował się jazzową improwizacją i zaczął koncertować z grupą Human Feel. Zespół ten okazał się być zasadniczy w kształtowaniu muzycznej tożsamości Chrisa Speeda. W 1992 roku przeprowadza się do Nowego Jorku gdzie szybko nawiązuje kontakty z progresywnie myślącymi improwizatorami, często zapraszany jest na sesje nagraniowe min.: przez Johna Zorna, Tim'a Berne’a, Marka Dressera, Steven’a Bernsteina'a, Uri Caine'a i Jim’a Black’a. Do jego rozległych muzycznych zainteresowań dochodzi również muzyka etniczna, w szczególności Bałkanów i południa Europy, wykonuje ją w zespole Pachora. W zespole Jima Blacka - AlasNoAxis wykonuje bardzo eklektyczną muzykę, powstającą w oparciu o rockowe inspiracje. Prowadzi również własne zespoły: Trio Iffy (w składzie: Jamie Saft – organy, syntezatory, inne instrumenty elektroniczne; Ben Perowsky – perkusja) i yeah NO (skład: Cuong VU - trąbka; Skuli Sverrison – bass; Jim Black - perkusja). Zespół yeah NO został uformowany w 1996, a Trio Iffy debiutowało w 2000 roku w klubie Knitting Faktory. Chris Speed, który bierze czynny udział w życiu nowojorskiego środowiska muzycznego, na co dzień, jest również pedagogiem w School for Improvisational Music na nowojorskim Brooklynie.
http://www.chrisspeed.com/
Skuli Sverrison
Urodził się w stolicy Islandii Rejkiawiku. Studiował kontrabas i kompozycję (min. na Berklee College of Musik w Bostonie, którą ukończył w 1990 roku). Już we wczesnych latach młodzieńczych występuje z jazzowym trio Gudmundura Ingolfssona, a swoja pierwszą płytę nagrał z grupa Pax Vobis w 1984 roku, od tego momentu nagrał ponad 30 płyt z różnymi islandzkimi i amerykańskimi muzykami.W 1991 dołączył do Allan Holdsworth Group, z którym koncertował przez pięć lat. Szerokie muzyczne zainteresowania Skuli Sverrisona połączyły go z wieloma mistrzami współczesnej improwizacji, takimi jak: Derek Bailey, Mark Dresser, Ikue More czy Peter Brotzmann. Wykonywał również muzykę z hiszpańskim gitarzystą Geraldo Nunes, japońskim gitarzystą Kazume Watanabe i Algierczykiem, grającym na oud - Baly Ottomani. Skuli często występuje w nowojorskich klubach: Knitting Factory, Cooler, Stone czy Tonic, zarówno z zespołami, jak również solo. W ostatnich latach Skuli był muzycznym kierownikiem zespołu Laurie Anderson. Obecnie pracuje także nad ostatnią płytą artystki dla wydawnictwa płytowego Nonesuch rec., projekt ten kumuluje wybitne muzyczne talenty jak: Bill Frisell, Lou Reed, Brian Eno, Hal Wilner i Van Dyke Parks.
http://www.thordarson.com/Boot/skuli/skuli.htm
Hilmar Jensson
Pochodzi z Islandii. W 11 roku życia rozpoczyna naukę gry na gitarze klasycznej, a w 1982 zaczął studiować jazz w muzycznej szkole FIH w Islandii, którą ukończył w 1987 roku. W 1988 przybył do Bostonu, by studiować na Berklee College of Music. Szkołę tę ukończył w 1991 roku. W Bostonie korzystał z prywatnych lekcji u Mick'a Goodrick', Jerry'ego Bergonzy'ego i Hal'a Crook'a.
Po studiach osiadł w Nowym Jorku. Tutaj występuje w różnych klubach i pobiera lekcje z jazzowej harmoniki u wybitnego saksofonisty Joe Lovano. W 1994 powraca do Islandii gdzie zakłada wytwórnię płytową Kitchen Motors, nie rezygnuje jednak z czynnego grania, często zapraszany jest do współpracy przez muzyków zarówno islandzkich jak i amerykańskich, występuje i nagrywa min z takimi muzykami jak: Tim Berne, Leo Smith, Greg Bendian, Jim Black, Chris Speed, Briggan Krauss, Jamie Saft, Cuong Vu, Tom Kang, Skuli Sverisson, Terje Isungset, Arve Henriksen i Stale Storlokken.
http://www.hilmarjensson.com/
Jim Black
Urodził się w 1967 roku w Seattle. Gra na perkusji od 17 roku życia. Dorastał grając wszystko i wszędzie od garażowego rocka po swingujący big-band . Od 1985 roku uczęszcza do Berkele College of Music, równocześnie nagrywa płyty i dużo koncertuje. W 1991 roku przeprowadza się do Nowego Jorku gdzie często zapraszany jest do współpracy przez muzyków jazzowych i awangardowych min takich jak: Tim Berne (zespół: Bloodcount), Dave Douglas (Tiny Bell Trio), Ellery Eskelin, Ben Monder, Uri Taine (Mahler i Bach Project), Satoko Fuji, Tony Scherr, Jamie Saft, Anthony Coleman, Mark Feldman, Dewey Redman, Lee Konitz, Cuong Vu, Chris Speer (Yeah No), Kenny Wheeler, Fred Hersh, Django Bates, Lourie Anderson, Bill Carrothers. Obecnie powszechnie uważany za wielkiego innowatora i jednego z najciekawszych perkusistów jazzu oraz nowej muzyki improwizowanej. Jim Black jest wspołtwórcą i spoiwem zespołów: Pachora i Human Feel. Jego w pełni autorskim projektem jest kwartet AlasNoAxis, z którym nagrał dotychczas cztery albumy dla jednego wydawcy: Winter&Winter z Monachium. Wiosenna europejska trasa AlasNoAxis promuje nowy album zespołu pt. »Dogs of Great Indifference«
http://www.jimblack.com
Dyskografia Jim Black AlasNoAxis:
„AlasNoAxi” (W&W 2000), „Splay” (W&W 2002), “Habyor” (W&W 2004), “Dogs of Great Indifference” (W&W 2006)
http://www.winterandwinter.com
Oprac.: Andrzej Kalinowski
Więcej informacji: http://www.gck.org.pl
Yves Robert Trio. 25 kwietnia 2006, Jazz Club Hipnoza, godz. 20.00 Jazz Club Hipnoza, Katowice, Pl. Sejmu śląskiego 2.
Yves Robert – puzon
Stefanus Vivens – komputer, syntezator
Edward Perraud – perkusja
Omar Sosa Trio. 14 maja 2006, godz. 20.00 Jazz Club Hipnoza, Katowice, Pl. Sejmu śląskiego 2.
Omar Sosa – piano
Julio Barreto – drums
Childo Tomas – bass guitar
Ostatnia płyta Omara Sosy „Mulatos” (OTA Records) została nominowana do nagrody amerykańskiego przemysłu muzycznego GRAMMY w kategorii „The Best Latin Jazz Album”
Joey Baron – Solo. 21 maja 2006, godz. 20.00 Jazz Club Hipnoza, Katowice, Pl. Sejmu śląskiego 2.
Nie wiem, czy wśród współczesnych perkusistów jazzowych znajduje się jeszcze ktoś o większej niż Joey Baron renomie. Lista jazzowych artystów, z którymi współpracował, jest imponująca, znajdują się na niej m.in.: Carmen McRae, Dizzy Gillespie, Tony Bennett, Chet Baker, Art Pepper, Stan Getz, Lee Konitz, Joe Lovano, Big Joe Turner, John Abercrombie, Mel Lewis, Pat Martino, Arthur Blythe, Ron Carter, James Carter, Harry Sweets Edison, David Sanborn, Al Jarreau, Jim Hall, Randy Brecker, Marian McPartland, John Scofield, Marc Johnson, Fred Hersh, John Taylor, Enrico Pieranunzi, Toots Thielemans, John Medeski, Marc Ribot, John Zorn, John Lourie, Bill Frisell, Fred Frith, Tim Berne, Dave Douglas, Wayne Horvitz oraz – we własnym trio "Barondown" z Ellery Eskelinem i Josh Rosemanem; jak również z grupami: Naked City, Masada, The Lounge Lizards. Współpracował również z artystami spoza kręgu jazzowego, m.in z: Laurie Anderson, Vinicusem Cantuarią, Davidem Bowie, Patricią Barber, Philipem Glassem i The Los Angeles Philharmonic.
Jan Garbarek Group. 3 czerwca 2006 - Sopot, 4 czerwca - Koszalin, 5 czerwca - Poznań, 6 czerwca - Bydgoszcz, 7 czerwca - Szczecin, 8 czerwca - Wrocław
Jan Garbarek - saksofony
Rainer Bruninghaus - fortepian, instr. klawiszowe
Eberhard Weber - bas
Trilok Gurtu - perkusja, instr. perkusyjne
| Zadanie dofinansowane ze środków budżetu Województwa Śląskiego. Zrealizowano przy wsparciu Fundacji Otwarty Kod Kultury. |
 |
 |