ArtPapier

Stworzony przez Kurta Suttera serial „Synowie Anarchii” to podszyty elementami czarnej komedii sensacyjny epos ukazujący perypetie wyjętego spod prawa gangu motocyklowego SAMCRO (skrót od Sons of Anarchy Motorcycle Club Redwood Original), którego członkowie starają się uchronić miasteczko Charming w równym stopniu przed nadgorliwymi funkcjonariuszami policji, co problematycznym napływem dilerów narkotykowych oraz wielkich, bezdusznych budowlanych korporacji. Mocno ambiwalentni protagoniści telewizyjnego szlagiera opuścili przestrzeń małego ekranu, szturmem podbijając domenę opowieści graficznych.

Rozpamiętujący makabryczną śmierć swojej córki Alex „Tig” Trager staje w obliczu decyzji, która może realnie wpłynąć na przyszłość jego zmotoryzowanych kumpli. (Anty)bohatera odnajduje bowiem Kendra Kozik, potomkini dawnego druha Synów Anarchii, która trafia do Charming prosto z Los Angeles, skąd uciekła przed ludźmi Griggsa – grubej szychy z pornobiznesu. Motywowany przypływem solidarności wobec nieżyjącego przyjaciela (z którym nie raz miał na pieńku) Tig przysięga zrobić wszystko, aby dziewczyna uniknęła spotkania z kostuchą. Sytuacja jednak znacznie się komplikuje, gdy potwierdzają się przypuszczenia, iż za zleceniem załatwienia córki Hermanna Kozika stoi ktoś znacznie potężniejszy.

Podczas gdy prezydent SAMCRO Jackson „Jax” Teller stara się renegocjować sojusz z gangsterem Henrym Linem, Trager wraz z Kendrą i zaufanymi anarchistami wprowadza w czyn plan ewakuacji, który bierze w łeb za sprawą zbrojnej interwencji ze strony osławionych braci Ghost. Królowie jednośladów nie podejrzewają jednak, że krwawa hucpa może okazać się zaledwie preludium do nie mniej dramatycznych wydarzeń, których katalizatorem staje się podpięty do butli z tlenem charyzmatyczny Clarence „Clay” Morrow.

Jak informuje opis na okładce komiksu, „Synowie Anarchii” to sześć pierwszych zeszytów graficznego cyklu, który kontynuuje wątki rodem z czwartego sezonu serialu, natomiast akcja recenzowanego tomu biegnie równolegle do wydarzeń ukazanych w piątej serii. Dzieło Christophera Goldena oraz Damiana Couceiro z pewnością ucieszy fanów tej telewizyjnej produkcji (aktualnie emitowana jest siódma odsłona przygód swobodnych jeźdźców), jednak całkiem zasadne jest pytanie, czy może ono zainteresować czytelnika, któremu zupełnie obce są fabularne meandry jednego z flagowych programów stacji Fox. Odpowiedź brzmi: Tak!

Golden w klarowny sposób przedstawia najważniejsze orientacyjne punkty na mapie świata, zgrabnie charakteryzując kluczowe dla historii dramatis personae – jednostki twarde, zdecydowanie nie dające sobie w gaźnik dmuchać, zdolne do wzruszeń i poświęceń, kierujące się w życiu określonym etosem oraz pokrętnie rozumianym kodeksem honorowym. Czytelnik w mig pojmuje, że świat Synów Anarchii jest zdradzieckim i okrutnym miejscem, gdzie w ostatecznym rachunku przetrwają tylko najbardziej bezwzględni.

Amerykański pisarz – wspierany przez operującego realistyczną kreską Damiana Couceiro – rozpisuje kolejne kadry i plansze z manierą godną twórcy filmowych storyboardów, czego bynajmniej nie należy poczytywać jako zarzutu. Sprawnie skonstruowane reminiscencje, widowiskowe pościgi, brutalne bijatyki, krwawe strzelaniny oraz soczyste jatki z użyciem broni białej twórcy zestawiają z zupełnie przyzwoicie brzmiącymi dialogami dookreślającymi profile (nie tylko) pierwszoplanowych postaci.

Ilustrowany wariant „Synów Anarchii” trudno uznać za twór, które zapisze się złotymi zgłoskami w historii komiksu, niemniej stanowi on mięsistą porcję rozrywki, dobrze sprawdzającą się po ciężkim dniu pracy. Mówiąc krótko: wysokooktanowa jazda bez trzymanki, która ani specjalnie nie wyrzuca z siodełka, ani nie powoduje dotkliwych odleżyn na zwojach mózgowych.

Christopher Golden, Damian Couceiro: „Synowie Anarchii” („Sons of Anarchy”). Tłumaczenie: Bartosz Czartoryski. Wydawnictwo Sine Qua Non. Kraków 2014.

Zadanie dofinansowane ze środków budżetu Województwa Śląskiego.
Zrealizowano przy wsparciu Fundacji Otwarty Kod Kultury.