Człowiek od początku swojego istnienia mógł liczyć na zainteresowanie ze strony nocnych drapieżców – przyczajonych, cierpliwych, konsekwentnie ewoluujących zarówno na płaszczyźnie genetycznej, jak i pod względem miejsca zajmowanego w hierarchii bytów życia społecznego. U progu XX wieku na Dzikim Zachodzie „narodził się” pierwszy w pełni amerykański wampir, Skinner Sweet: osławiony bandyta, bezwzględny morderca oraz niepoprawny miłośnik słodyczy. Opuszczając swój mokry grób (vide: tom pierwszy), długowłosy degenerat – dumnie kroczący w świetle dnia – przez blisko cztery dekady był istotą jedyną w swoim rodzaju (i bynajmniej nie jest to komplement).

Jednak w roku 1925, z sobie tylko znanych przyczyn, przekazał swój „dar” nieszczęsnej ofierze hollywoodzkich krwiopijców, początkującej aktorce Pearl Jones. Zamiast dołączyć do swego „stwórcy” – stopniowo wyrównującego rachunki z „pospolitymi” gatunkami nieumarłych – przemieniona dziewczyna skrzętnie domyka (przy użyciu kłów, szponów oraz zaostrzonych kołków) dotychczasowy rozdział swojego życia, na zawsze opuszczając Fabrykę Snów. Niespełna dziesięcioletnia homeostaza u boku „ludzkiego” męża, (niegdyś) wędrownego muzyka Henry’ego Prestona, dobiega jednak końca. Wszak na trop pary wpadają agenci z organizacji WGZ (Wasale Gwiazdy Zarannej), zawodowo eksterminujący wszelkie odmiany pomiotów nocy.

Finał pełnego napięcia spotkania przyniósł kruche porozumienie (jednak bez wiedzy Pearl): w zamian za gwarancję ochrony dla siebie i ukochanej, Henry przekazuje informacje na temat słabych stron Skinnera Sweeta. Zważywszy na fakt, że ten ostatni zawsze wie, co w trawie piszczy, kwestia ukarania „kapusia” będzie tylko kwestią czasu. Okazja do zemsty nadarza się w 1943 roku, kiedy stacjonujący na Hawajach Preston (znów w tajemnicy przed małżonką) ulega namowom agenta Hobbesa i dołącza do oddziału komandosów dokonującego rekonesansu na wulkanicznej wyspie Taipan – wedle wszelkich przesłanek będącej jednym z ognisk wampirycznej zarazy, którą cesarstwo Japonii może wykorzystać w charakterze broni ostatecznej zagłady wymierzonej przeciwko aliantom. Ruszając na (w gruncie rzeczy) samobójczą misję, Henry stara się mięć oczy dookoła głowy: wszak przeczuwa, że śmierć czai się nie tylko pośród przeważających sił wroga.

„Wojna duchów” to fabularny stek serwowany przez Scotta Snydera w ramach trzeciej już wieczerzy z amerykańskimi gryzoniami. Stek krwisty, surowy w formie, aczkolwiek dostarczający czytelniczemu podniebieniu sporo radości. Zaproponowany przez scenarzystę nielinearny tryb narracji (nawiązującej przy okazji do tradycji epistolarnej) w równym stopniu pomaga we wzorowym budowaniu dramaturgii, co dookreśla emocjonalne relacje między postaciami, ze szczególnym uwzględnieniem tria Preston-Jones-Sweet. Dobre dialogi (plus garść one-linerów), wartka akcja oraz właściwy poziom napięcia sprawiają, że centralna opowieść wchodząca w skład trzeciego tomu „Amerykańskiego wampira” ma szansę pozostać w pamięci na nieco dłużej, także za sprawą oprawy graficznej.

Współtwórca serii, Rafael Albuquerque, po raz kolejny nie zawodzi, bezbłędnie wydobywając z postaci Skinnera dzikość, okrucieństwo, ale i charyzmę oraz… urok. Brazylijczyk z powodzeniem rozrysowuje kadry i plansze ukazujące wydarzenia podnoszące czytelnikowi poziom adrenaliny (a co wrażliwszym także poziom soków trawiennych), przedstawiając przy okazji sugestywny design azjatyckich krwiopijców. „Wojna duchów”, choć posiada otwarte zakończenie, przyzwoicie zamyka pewne wątki – ale czy ostatecznie? Zapewne przekonamy się o tym w nieodległej przyszłości.

Skoro zapoznaliśmy się z głównym daniem, powróćmy na chwilę do poprzedzającej je przystawki, którą Snyder opatrzył zgrabnym tytułem „Pogranicze dziwów”. Tym razem strumień narracji (snutej przez samego Skinnera Sweeta) zabiera nas do Platte River w stanie Idaho A.D. 1919, gdzie objazdowy cyrk legend Dzikiego Zachodu odtwarza m.in. ostateczne starcie szeryfa Jamesa Booka oraz jego nemezis, czyli pierwszego amerykańskiego wampira (wówczas jeszcze będącego człowiekiem). Znużony umownością owej „historycznej rekonstrukcji”, jak również sprowokowany obecnością swojej byłej kochanki, długowłosy upiór z właściwym sobie makabrycznie czarnym poczuciem humoru postanawia doprawić opowieść szczyptą autentyzmu i wartkim potokiem przelanej krwi.

Aura dekadencji, refleksja nad nieuchronnością przemijania oraz pytanie o dopuszczalne granice zdrady popełnionej w imię miłości dla drugiej osoby – „Pogranicze dziwów” to zaiste smakowity epizod, bezbłędnie zilustrowany przez chorwackiego artystę Danijela Žeželja. Finał komiksowej uczty przynosi natomiast „Selekcję naturalną”, w której pierwsze skrzypce gra najlepsza agentka WGZ, Felicia Book – prywatnie córka przywoływanego już stróża prawa skutecznie pokąsanego przez Skinnera Sweeta. Obdarzona podwójną naturą bohaterka zostaje oddelegowana do tajnej misji, w której towarzyszyć będzie jej niegdysiejszy glina, Cash McCogan, również mający do wyrównania rachunki ze Skinnerem. Przyjmując tożsamości zamożnych sympatyków faszyzmu, para udaje się do położonego w Karpatach ponurego zamczyska, gdzie hitlerowcy do spółki z nazistowskimi krwiopijcami przygotowują się do ostatecznego rozwiązania kwestii upiorów zajmujących niższe szczeble wampirzej ewolucji. Rola katowskiego oręża przypada w udziale eksperymentalnej broni opracowanej przez rumuńskiego botanika, Erika Pavla. Ale prawdziwą bombą jest informacja, iż badacz wynalazł formułę leku na wampiryzm.

Szalenie dynamiczną, zmyślnie skadrowaną, niestroniącą od wzruszeń „Selekcję naturalną” czyta się jednym tchem, pomijając kilka fragmentów nadmiernie ociekających patosem. Na szczęście charakterystyczna kreska Seana Murphy’ego (współpracującego ze Snyderem przy wydanym  także u nas „Przebudzeniu”) niweluje efekt niestrawności, pozwalając na czerpanie z lektury sporej satysfakcji. Trzeci tom „Amerykańskiego wampira” udowadnia, że seria póki co nie traci pazura – a w zasadzie: wyjątkowo ostrych kłów.

Scott Snyder, Danijel Žeželj, Rafael Albuquerque, Sean Murphy: „Amerykański wampir. Tom 3” („American Vampire. Volume Three”). Tłumaczenie: Paulina Braiter. Wydawnictwo Egmont Polska. Warszawa 2015.