Rodzina Centobucchich przybyła przed laty do Stanów Zjednoczonych w poszukiwaniu lepszej przyszłości. Dziś Amerigo jest mafijnym bossem, równie bezwzględnie rozprawiającym się ze wszelkimi oponentami, co kobietami, które stawiają opór jego awansom. Cechą charakterystyczną tego wąsatego jegomościa jest to, że regularnie kontempluje fotografię swojej świętej pamięci matki, która zmarła, wydając na świat Antonia. Ten z kolei nie dość, że doprowadził do śmierci rodzicielki (czego nie jest mu w stanie wybaczyć Amerigo), to jeszcze został policjantem. Frank wybrał natomiast drogę duszpasterskiej posługi. Niemniej ów wyrozumiały spowiednik nader często sięga po krucyfiks, którym – w zapalczywym gniewie – okłada Ameriga, udzielając mu tym samym lekcji pokory. Odcinająca się od swoich rodzinnych korzeni Caterina wybrała karierę gwiazdy srebrnego ekranu, podczas gdy Carmela wiedzie żywot gospodyni domowej, odnajdującej jednak dość niebezpieczną odskocznię od żmudnej rutyny dnia codziennego. Mówiąc krótko: każdy z Centobucchich ma coś na sumieniu.

„Spaghetti Bros” argentyńskiego duetu Carlos Trillo/Domingo Mandrafina (mających na koncie – również wydane przez oficynę Elemental – albumy „Wielki kant” oraz „Iguana”) to niepozbawiona ujmującego dystansu gangsterska opowieść o perypetiach piątki rodzeństwa, które wbrew pozorom więcej łączy niż dzieli. Trillo snuje z miejsca wciągającą, wielowątkową narrację (podzieloną na ośmiostronicowe rozdziały), w której zawarł liczne zwroty akcji oraz sekwencje retrospekcji udatnie dookreślających profile bohaterów komiksu. Kontrolowana dawka gwałtu i przemocy płynnie łączy się tu z komizmem postaci, humorem sytuacyjnym i zabawnymi dialogami.

Czarno-białe ilustracje Mandrafiny – operującego lekko uproszczoną, choć wyrazistą kreską ze skłonnością do karykatury (w partiach oferujących wgląd w przeszłość protagonistów Argentyńczyk stosuje natomiast bardziej delikatne szkice) – doskonale pasują do charakteru tego komiksu, w którym słowa czasem ustępują pola nieskrępowanej ekspresji wizualnej (vide: rozdział „Sprawiedliwości stało się zadość”). Niespełna dwustustronicowy, zamknięty w twardej oprawie tomik zapewnia emocjonującą lekturę, zachęcając do sięgnięcia po kolejną odsłonę tej dość nietypowej rodzinnej sagi.

Carlos Trillo, Domingo Mandrafina: „Spaghetti Bros. Tom 1” („Spaghetti Bros vol 1.”). Tłumaczenie: Robert Lipski. Elemental. Warszawa 2021.