Rozświetlone blaskiem księżyca i niezliczonych gwiazd pustynne cmentarzysko, pośród którego dumnie górują gigantyczne, kamienne głowy. To właśnie w tym odludnym zakątku spotykamy Pipa, młodziana parającego się mało chlubnym procederem, jakim jest plądrowanie wiekowych grobowców. W jednym z nich bohater odnajduje nieprzytomnego, nagiego, na oko trzydziestoletniego mężczyznę, na którego prawym ramieniu widnieje osobliwy tatuaż.

Pozbawiony wspomnień oraz prawdziwego imienia Mandor (tak Pip nazywa zagadkowego jegomościa, którego zabiera ze sobą do domu) powoli uczy się mówić, zaskakując swojego dobroczyńcę oraz jego siostrę Yss niebywałym talentem do naprawiania najróżniejszych mechanizmów bądź odkrywania ich sekretnych funkcji. Wkrótce wieść o enigmatycznym przybyszu dociera do mieszkańców Dolnego Courtil (coraz chętniej upatrujących w Mandorze boskiego posłańca zapowiadanego w treści Psalmu 21), w tym – do rosłego absztyfikanta Yss, Verna, postanawiającego rozprawić się z „konkurentem”. Ale pojawienie się ciemnowłosego protagonisty budzi zainteresowanie także ze strony Beth i Basila; odzianych w czerń osób duchownych z Wysokiego Zgromadzenia.



Wykorzystująca pierwszoosobowy tryb narracji futurystyczna trylogia „Ter” (składająca się z epizodów zatytułowanych „Obcy”, „Przewodnik” oraz „Oszust”) to bardzo udana pozycja w scenopisarskim portfolio Rodolphe’a Daniela Jacquette’a, mającego na koncie takie tytuły jak „Kenia”, „Sprague” czy „Centaurus”. Francuz z powodzeniem zawiązuje relacje między postaciami (tkając przy tym wątek melodramatyczny), stopniowo odsłaniając przed czytelnikami/czytelniczkami arkana tej wielowątkowej, inicjacyjnej opowieści.



Atutem cyklu, obok okraszonego szczyptą erotyki scenariusza, są imponujące rozmachem, ale i delikatnością w modelunku postaci ilustracje Christophe’a Duboisa („La Ballade de Magdalena”, „Le Cycle d’Ostruce”). Szwajcarski artysta, którego kreska jest fascynującą mieszanką stylu Milo Manary i Arthura Ransona, wyczarowuje nastrojowe kadry łączące formalny pietyzm z efektami światłocieniowymi oraz (kreującą melancholijną wręcz aurę) paletę barw ze szczególnym uwzględnieniem błękitu, granatu i soczystej zieleni.

Jeśli szukacie rewelacyjnie zilustrowanego cyklu stawiającego pytania o istotę człowieczeństwa, rolę przeznaczenia oraz granice poświęcenia, czym prędzej udajcie się na poszukiwanie tytułowej „Ter”, która skrywa więcej niespodzianek, niż moglibyście/mogłybyście przypuszczać.

Rodolphe, Christophe Dubois: „Ter. Tom 1: Obcy/Tom 2: Przewodnik/Tom 3: Oszust” („Ter – tome 1: L’étranger/tome 2: Le guide/tome 3: L’imposteur”). Tłumaczenie: Jakub Syty. Taurus Media. Piaseczno 2022-2023.