Niegdyś Eric Henderson oraz Woodrow „Woody” Van Chelton mogli na siebie liczyć w każdej sytuacji. Pierwszy z nich, ciemnoskóry, poukładany i zdyscyplinowany, zwykł wykazywać (prawie) świętą cierpliwość w stosunku do adoptowanego brata – nieodpowiedzialnego, zgoła nieprzewidywalnego chłopaka wykazującego naturalną skłonność do pakowania się w kłopoty. Jednak po latach bohaterowie oddalili się od siebie, realizując się w dwóch zgoła odmiennych etosach: Eric został żołnierzem, Woody natomiast wyspecjalizował się w dość szemranych interesach. Do ponownego (wyjątkowo burzliwego) spotkania dochodzi na cmentarzu, a ściślej: podczas uroczystości pogrzebowej ojca protagonistów. Sygnałem do pojednania może okazać się fakt, że Derek Henderson (naukowiec zajmujący się badaniem energii alternatywnej) rozstał się z życiem w dość dramatycznych okolicznościach.

Prowadząc prywatne śledztwo, bracia docierają do laboratorium, gdzie przypadkiem uruchamiają eksperymentalną maszynę, której mocą nabywają nadludzkich zdolności – przy okazji obracając w gruzy całą placówkę. Oskarżeni o zniszczenie mienia, a co gorsza – także zabójstwo swojego rodzica, Woody i Eric zwany odtąd także Quantumem, przywdziewając charakterystyczne trykoty, uciekają przed wymiarem sprawiedliwości, szukając równocześnie prawdy o tym, komu zależało na śmierci ojca. Wkrótce ich ścieżki skrzyżują się z drogą potężnej istoty stojącej na czele organizacji zwanej Radykalne Zdobycze Edisona. Na szczęście w podbramkowej sytuacji będą mogli liczyć na pomoc nieoczekiwanych sojuszników, takich jak… krwiożercza koza, w kuluarach lepiej znana jako Vincent Van Goat.

Braterski duet jedynych w swoim rodzaju super(?)bohaterów, których przygody ukazywały się oryginalnie w latach 1997-2000 nakładem wydawnictwa Valiant Comics, został stworzony przez scenarzystę Christophera Jamesa Priesta oraz rysownika Marka D. Brighta. Zgodnie z intencją wydawcy Fabiana Niciezy (współtwórcy postaci Deadpoola), „Quantum and Woody” mieli z jednej strony stanowić wariację na temat tandemu Luke „Powerman” Cage / Daniel „Iron Fist” Rand, z drugiej natomiast sympatyczni protagoniści wiele zawdzięczają bohaterom filmu „Biali nie potrafią skakać” (1992) Rona Sheltona – komedii sportowej, w której główne role zagrali Wesley Snipes i Woody Harrelson.

Od 2013 roku za sterami nowej wersji przygód „Najgorszych superbohaterów na świecie” stoi James Asmus – pisarz, aktor i artysta komediowy, mający na koncie prace przy takich seriach, jak „Thief of Thieves” czy „Gambit”. Nielinearna narracja, potoczystość akcji grubo podszytej humorem sytuacyjnym, sprawnie nakreślone profile dramatis personae (opierające się na klasycznym uroku przeciwieństw), skrzące się od niezłych one-linerów i dosadnych sformułowań dialogi plus posypka z popkulturowych cytatów – to najważniejsze atuty scenariusza recenzowanego tomiku, solidnie zilustrowanego przez Toma Fowlera („Green Arrow”, „Venom”). Kanadyjski rysownik, razem z cenioną w branży amerykańską kolorystką Jordie Bellaire („Moon Knight”, „Hawkeye”) zadbali o atrakcyjną dla czytelnika oprawę graficzną, w której lekko uproszczona kreska, ciekawie rozrysowane sekwencje pojedynków / pościgów / ucieczek i klimatyczne wstawki (patrz: elementy soczystego horroru w stylu „Coś” Johna Carpentera, 1982) zdecydowanie uprzyjemniają lekturę.

Wśród dodatków do albumu znajdziemy, obok reprezentatywnej galerii okładek, siedem zabawnych jednostronicowych epizodów – ilustrowanych przez Ty’a Templetona – w których tytułowe duo forsuje „czwartą ścianę” komiksowego medium. Nominowany do kilku statuetek Harveya (w tym dla najlepszej nowej serii) cykl „Quantum and Woody” wydaje się obietnicą dobrej zabawy. Choć po lekturze „Najgorszych superbohaterów na świecie” nastroje są (mimo wszystko) ostrożnie optymistyczne, pierwszy tom spełnia swe zadanie. Obok wprowadzenia na scenę kluczowych graczy i zarysowania (póki co) najważniejszych aspektów wielowątkowej perypetii, sprawił, że mamy ochotę sięgnąć po kolejną część przygód dzielnych trykociarzy. A to już coś, nieprawdaż? 

James Asmus, Tom Fowler, Jordie Bellaire: „Quantum and Woody. Tom 1: Najgorsi superbohaterowie na świecie” („Quantum and Woody: The World’s Worst Superhero Team”). Tłumaczenie: Jan Olejniuk, Anna Urbańska. Wydawnictwo Fantasmagorie. Białystok 2017.