Maria Charlotta Koburg, córka belgijskiego władcy Leopolda I, zostaje małżonką austriackiego arcyksięcia Maksymiliana I – młodszego brata Franciszka Józefa. Niestety, ów mariaż trudno zaliczyć do udanych: Maks rozczarowuje na każdym kroku, nie będąc przy tym symbolem wierności. Niemniej młoda monarchini nie poddaje się przeciwnościom losu, stopniowo, lecz konsekwentnie udowadniając, że ma coś do powiedzenia w wielu sprawach, stając się głosem także tych, którzy są skazywani na (czasem wiekuiste) milczenie.

„Księżniczka i arcyksiążę” oraz „Cesarstwo” to dwa pierwsze tomy znakomitej serii o tematyce historycznej zatytułowanej „Cesarzowa Charlotta” pisanej przez Fabiena Nury’ego – współtwórcę takich rewelacyjnych cykli jak „Katanga”, „Pewnego razu we Francji”, „Złoto i krew”, „Tyler Cross” czy „Jam jest Legion”. W pierwszej odsłonie tej inspirowanej faktami, lecz fikcyjnej historii (autor zgrabnie miesza ze sobą wydarzenia autentyczne, domniemania oraz czyste wymysły) otrzymujemy wgląd w początkowy okres małżeństwa Marii Charlotty i Maksymiliana, poznając historyczne realia prezentowanej opowieści za sprawą licznych partii epistolarnej narracji.

Nury przedstawia protagonistkę jako postać z krwi i kości: łagodną, kochającą, niewinną, lecz z czasem dojrzewającą do roli charyzmatycznej władczyni, śmiało i samodzielnie podejmującej decyzje mające wpływ na politykę międzynarodową, ale także targanej wielkimi, tłumionymi namiętnościami. Francuski scenarzysta z powodzeniem wprowadza na scenę intrygujące postaci takie jak Eloin, osobisty ochroniarz cesarzowej, który w życiu bohaterki zaczyna odgrywać coraz istotniejszą rolę.

Z kolei w drugim epizodzie wchodzącym w skład recenzowanego albumu przenosimy się do Meksyku, którego tron oferowany zostaje Maksymilianowi. Bieda, choroby oraz krwawy terror będący pokłosiem walk między żołnierzami Napoleona III a rebeliantami wiernymi prezydentowi Benito Juárezowi stanowią tło dla działań protagonistki komiksu mających na celu liczne reformy oraz obronę praw rdzennych mieszkańców kraju. Zniesienie kar cielesnych, ograniczone godziny pracy, obowiązkowa i bezpłatna edukacja, otwieranie sierocińców oraz domów opieki: to tylko niektóre z obszarów działalności cesarzowej, której perypetie z werwą ilustruje Matthieu Bonhomme.

Urodzony w Paryżu artysta („Człowiek, który zabił Lucky Lucke’a”, „Marquis d’Anaon”) operuje lekką, uproszczoną kreską, świetnie oddającą bogatą gamę emocji malującą się na obliczach postaci, jak również pieczołowicie odtwarzającą realia epoki. Ciepła, soczysta kolorystyka dobrana przez Isabelle Merlet („Pieśń Strzyg”, „La jeune femme et la mer”) kapitalnie dopełnia wizualny aspekt dzieła, w którym nie zabrakło pierwiastka erotyki.

Mówiąc krótko: stylowe, intrygujące, zachęcające do sięgnięcia po kolejny tom.

Fabien Nury, Matthieu Bonhomme, Isabelle Merlet: „Cesarzowa Charlotta: Księżniczka i arcyksiążę/Cesarstwo” („Charlotte Impératrice: La Princesse et l’Archiduc/L’Empire”). Tłumaczenie: Jakub Syty. Lost In Time. Nieledew 2023.