ISSN 2658-1086
WAMPIRYCZNE MINIATURY (NASZE POTYCZKI ZE ZŁEM)
PORTLAND HOOLIGANS (STUMPTOWN. CZĘŚĆ TRZECIA: SPRAWA KRÓLA STRZELCÓW)
Z TWARZĄ AUDREY HEPBURN (JULIA. Z ARCHIWUM SPRAW KRYMINALNYCH. TOM 1: OCZY OTCHŁANI / TOM 2: OBIEKT MIŁOŚCI)
A
A
A
Julia Kendall to inteligentna, posiadająca niezawodną intuicję oraz holistyczną wiedzę na temat patologii zbrodni kryminolożka wykładająca na Hollyhock University. Jednocześnie mieszkająca w Garden City protagonistka współpracuje (w charakterze konsultantki) z miejscowym Wydziałem Zabójstw, ściślej: stosunkowo szybko popadającym w irytację porucznikiem Alanem Webbem i zdecydowanie bardziej opanowanym sierżantem Benem Irvingiem. Gruntowne analizy behawioralne przeprowadzane przez Kendall pozwalają jej na stworzenie profili psychologicznych zimnokrwistych zabójców, których w wielkomiejskiej dżungli nie brakuje.
Teraz bohaterka (która sama niegdyś o mały włos nie padła ofiarą mordu) ma szansę pomóc w schwytaniu kolejnego zwyrodnialca: pewien włóczęga znajduje bowiem potwornie okaleczone zwłoki kobiety, zaś modus operandi wskazuje na to, że sprawcą może być psychopata związany ze sprawą „zbrodni w parku”. Julia rozpoczyna własne dochodzenie, rozmawiając z kolejnymi osobami, które mogą pomóc w dopasowaniu nowych elementów do tej kryminalnej układanki. Tym samym Kendall odwiedza zakazane miejsca i nie raz pakuje się w kłopoty, wychodząc z nich obronną ręką. Bo choć sama potrafi mocno przyłożyć torebką, może liczyć także na swojego partnera: prywatnego detektywa Leo Baxtera.
„Oczy otchłani” oraz „Obiekt miłości” to dwa pierwsze (fabularnie połączone ze sobą) odcinki bestsellerowej serii „Julia. Z archiwum spraw kryminalnych” z komiksowej stajni Sergio Bonelli Editore. Za sterami debiutującego w 1998 roku cyklu stanął włoski scenarzysta Giancarlo Berardi, który – aby uatrakcyjnić i uwiarygodnić fabuły kolejnych odcinków – studiował wiedzę z zakresu psychopatologii, psychologii, socjologii i balistyki, uczęszczając przy tym na zajęcia z kryminologii w Instituto di Medicina Legale w Genui.
Perypetie sympatycznej, dociekliwej i niedającej sobie w kaszę dmuchać protagonistki obdarzonej aparycją Audrey Hepburn (jednej z ulubionych aktorek Berardiego) ujęte zostały w ramy noirowej, skrzącej się od intertekstualnych smaczków narracji, regularnie przyjmującej formę pierwszoosobowych zapisów w prowadzonym przez Kendall dzienniku. „Julia” to pomysłowe połączenie policyjnego procedurala z chwilami dość krwawym, choć pomysłowym wizualnie thrillerem bliskim poetyce filmów z nurtu giallo. Zarówno „Oczy otchłani”, jak i „Obiekt miłości” skutecznie przykuwają uwagę czytelnika, trzymając w napięciu aż do ostatnich stron. Utkane z psychoanalitycznych odniesień (w obu tomach wątek kompleksów, traum i mentalnych zaburzeń odgrywa kluczową rolę) scenariusze Berardiego posiadają niezłe dialogi, szczyptę humoru oraz odpowiednią „oprawę muzyczną” – wszak w poszczególnych albumach możemy „usłyszeć” szlagiery z repertuaru Lou Reeda czy The Rolling Stones.
Swój sukces „Julia” zawdzięcza także przemyślanej oprawie wizualnej. Rysownicy Luca Vannini („Oczy otchłani”) oraz Corrado Roi („Obiekt miłości”) operują realistyczną, choć nieco uproszczoną kreską, która w asyście dość chłodnej palety barw nadzwyczaj dobrze sprawdza się w rzeczonej serii. Z jednej strony opowieści te emanują klimatem retro (szczególnie w scenach i sekwencjach, w których widzimy Kendall za kierownicą Morgana 4/4 z roku 1967), z drugiej – odnoszą do społeczno-kulturowego pejzażu współczesności: nie bez znaczenia jest fakt, że komiksowa Emily Jones, oddana przyjaciółka i gosposia protagonistki, do złudzenia przypomina Whoopi Goldberg, a postać funkcjonariusza Bena Irvinga może budzić skojarzenia z profilem Johna Goodmana. W obu tomach znajdziemy przyprawiające o gęsią skórkę stylizacje: brutalna, subiektywizowana sekwencja mordu otwierająca „Oczy otchłani” czy fantasmagoryczne fragmenty ukazujące koszmary trapiące bohaterkę to wizualne majstersztyki, jakich nie powstydziłby się w swoich filmach Dario Argento.
Ukazująca się u nas pod szyldem oficyny Tore „Julia. Z archiwum spraw kryminalnych” powinna przypaść do gustu miłośnikom stylowych, a jednocześnie drapieżnych i z ducha postmodernistycznych narracji. Solidna seria!
Teraz bohaterka (która sama niegdyś o mały włos nie padła ofiarą mordu) ma szansę pomóc w schwytaniu kolejnego zwyrodnialca: pewien włóczęga znajduje bowiem potwornie okaleczone zwłoki kobiety, zaś modus operandi wskazuje na to, że sprawcą może być psychopata związany ze sprawą „zbrodni w parku”. Julia rozpoczyna własne dochodzenie, rozmawiając z kolejnymi osobami, które mogą pomóc w dopasowaniu nowych elementów do tej kryminalnej układanki. Tym samym Kendall odwiedza zakazane miejsca i nie raz pakuje się w kłopoty, wychodząc z nich obronną ręką. Bo choć sama potrafi mocno przyłożyć torebką, może liczyć także na swojego partnera: prywatnego detektywa Leo Baxtera.
„Oczy otchłani” oraz „Obiekt miłości” to dwa pierwsze (fabularnie połączone ze sobą) odcinki bestsellerowej serii „Julia. Z archiwum spraw kryminalnych” z komiksowej stajni Sergio Bonelli Editore. Za sterami debiutującego w 1998 roku cyklu stanął włoski scenarzysta Giancarlo Berardi, który – aby uatrakcyjnić i uwiarygodnić fabuły kolejnych odcinków – studiował wiedzę z zakresu psychopatologii, psychologii, socjologii i balistyki, uczęszczając przy tym na zajęcia z kryminologii w Instituto di Medicina Legale w Genui.
Perypetie sympatycznej, dociekliwej i niedającej sobie w kaszę dmuchać protagonistki obdarzonej aparycją Audrey Hepburn (jednej z ulubionych aktorek Berardiego) ujęte zostały w ramy noirowej, skrzącej się od intertekstualnych smaczków narracji, regularnie przyjmującej formę pierwszoosobowych zapisów w prowadzonym przez Kendall dzienniku. „Julia” to pomysłowe połączenie policyjnego procedurala z chwilami dość krwawym, choć pomysłowym wizualnie thrillerem bliskim poetyce filmów z nurtu giallo. Zarówno „Oczy otchłani”, jak i „Obiekt miłości” skutecznie przykuwają uwagę czytelnika, trzymając w napięciu aż do ostatnich stron. Utkane z psychoanalitycznych odniesień (w obu tomach wątek kompleksów, traum i mentalnych zaburzeń odgrywa kluczową rolę) scenariusze Berardiego posiadają niezłe dialogi, szczyptę humoru oraz odpowiednią „oprawę muzyczną” – wszak w poszczególnych albumach możemy „usłyszeć” szlagiery z repertuaru Lou Reeda czy The Rolling Stones.
Swój sukces „Julia” zawdzięcza także przemyślanej oprawie wizualnej. Rysownicy Luca Vannini („Oczy otchłani”) oraz Corrado Roi („Obiekt miłości”) operują realistyczną, choć nieco uproszczoną kreską, która w asyście dość chłodnej palety barw nadzwyczaj dobrze sprawdza się w rzeczonej serii. Z jednej strony opowieści te emanują klimatem retro (szczególnie w scenach i sekwencjach, w których widzimy Kendall za kierownicą Morgana 4/4 z roku 1967), z drugiej – odnoszą do społeczno-kulturowego pejzażu współczesności: nie bez znaczenia jest fakt, że komiksowa Emily Jones, oddana przyjaciółka i gosposia protagonistki, do złudzenia przypomina Whoopi Goldberg, a postać funkcjonariusza Bena Irvinga może budzić skojarzenia z profilem Johna Goodmana. W obu tomach znajdziemy przyprawiające o gęsią skórkę stylizacje: brutalna, subiektywizowana sekwencja mordu otwierająca „Oczy otchłani” czy fantasmagoryczne fragmenty ukazujące koszmary trapiące bohaterkę to wizualne majstersztyki, jakich nie powstydziłby się w swoich filmach Dario Argento.
Ukazująca się u nas pod szyldem oficyny Tore „Julia. Z archiwum spraw kryminalnych” powinna przypaść do gustu miłośnikom stylowych, a jednocześnie drapieżnych i z ducha postmodernistycznych narracji. Solidna seria!
Giancarlo Berardi, Luca Vannini: „Julia. Z archiwum spraw kryminalnych. Tom 1: Oczy otchłani” („Julia. I casi archiviati n.1 – Gli occhi dell’abisso”). Tłumaczenie: Jakub Łagoda. Tore 2020.
Giancarlo Berardi, Corrado Roi: „Julia. Za archiwum spraw kryminalnych. Tom 2: Obiekt miłości” („Julia. I casi archiviati n.2 – Oggetto d’amore”). Tłumaczenie: Jakub Łagoda. Tore 2021.
Giancarlo Berardi, Corrado Roi: „Julia. Za archiwum spraw kryminalnych. Tom 2: Obiekt miłości” („Julia. I casi archiviati n.2 – Oggetto d’amore”). Tłumaczenie: Jakub Łagoda. Tore 2021.
| Zadanie dofinansowane ze środków budżetu Województwa Śląskiego. Zrealizowano przy wsparciu Fundacji Otwarty Kod Kultury. |
 |
 |